Wieczór poezji

„Litwo! Ojczyzno moja! Ty jesteś jak zdrowie;

Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie,

Kto cię stracił.”

Adam Mickiewicz w tych trzech wersach wyraził ponad 100-letni stan ducha Polaków. Straciliśmy ojczyznę – czarne orły strąciły z firmamentu orła białego. Zaczęła się walka o to co najcenniejsze – o wolność, o kraj, o siebie. Mimo powstańczych klęsk, Polacy codziennie zbroili swoje myśli i serca do walki z zaborcami. Wiele rządów miało nadzieję, że 123 lata niewoli to zbyt długi czas na to, by polski naród przetrwał i zdołał się odbudować. A jednak – 11 listopada 1918 r. Polska stała się wolna. Z okazji 100-lecia odzyskania niepodległości, zaprosiliśmy naszych mieszkańców, aby pokazać wycinek polskich dziejów nie za pomocą dat, miejsc, nazwisk.

Zaprosiliśmy wszystkich, aby za pomocą poezji pokazać historię serca – polskiego serca. Spotkanie nie zakończyło się jednak na dacie 11.11.1918r. – dzięki poezji i muzyce przeszliśmy również przez lata II wojny światowej i komunizmu. Nasi niezawodni goście specjalni – Ula Pomietło i Rafał Scholz odczytali wiersze ukazujące uczucia i myśli rodaków . Wielkich wzruszeń, jak zwykle, dostarczyła śpiewem Julia Parszewska. Łzy w oczach mieliśmy też słuchając piosenek w wykonaniu Michaliny Kostki, Marty Piekorz, Oliwii Porady i Kingi Szafron – uczennic bojszowskiej szkoły. Wieczór zakończyła Pani Dorota Oleś – wspaniała czytelniczka i jak się okazało utalentowana poetka, która przedstawiła wiersz swojego autorstwa – długie brawa były najlepszym dowodem uznania.

Pamiętajmy o naszej historii i zróbmy wszystko, żeby poświęcenie tych wszystkich pokoleń nie poszło na marne. Korzystając z doświadczeń dziejów – szanujmy siebie, nasze małe ojczyzny, ale przede wszystkim Rzeczpospolitą w całości i na co dzień. яндекс